Na twee jaar wachten is het dan eindelijk dit jaar zover. De igloo arriveert! Wat een feestje en dat dan net voor mijn verjaardag. Beter kon het niet. Helaas dacht de nieuwe burgemeester er een beetje anders over. Achteraf allemaal begrijpelijk maar op het moment dat die ineens beetje bot voor de deur stond dacht ik er anders over. Ach de arme man is niet gekozen op basis van zijn human skills dat was al gauw duidelijk. Al twee jaar informeer ik me over wel of niet een bouw vergunning dan wel aanmelden van de plaatsing. Aangezien er best wat dingen her en der in het dorp staan waar een weldenkend mens , ook zonder smaak, bij zichzelf denk hoe is het toch mogelijk dat dat zomaar kan. Niet dus want velen doen gewoon maar wat. Kortom bij nazoeken en navraag bij de gemeente was alles in orde en kon ik bouwen. Eerst kwam er een mooi rond terras waarop de igloo later zou worden geplaatst. De beide charpentiers hadden het loei en loei druk maar ze maakten er toch tijd voor vrij dat die er zou staan voor mijn verjaardagsfeestje. De maandag ervoor stond de nieuwe burgemeester dus op de stoep gesteund door een van de twee locoburgemeesters.
HIJ: “ja wat bent u aan het doen, mag niet he? u bouwt een yurt en dat kan niet zomaar”. IK: Ehhm sorry? Goedemorgen , nou nee ik bouw geen yurt maar een igloo.” HIJ: Nou ik hoorde dat u een yurt bouwt. IK: Nee meneer de burgemeester ik bouw een igloo. HIJ: Nou dat mag niet zomaar. IK: Nou eigenlijk wel, ik heb alles nagezocht en het valt net allemaal binnen de regels dat ik niets hoef aan te vragen. HIJ: Dacht het niet want de regels kunnen wel eens afwijken van de nieuwe PLU. IK: wat is dan de afwijking in die regels. HIJ: ja dat weet ik ook niet. IK: (zucht…. welkom in Frankrijk)
Je begrijpt dat de conversatie niet echt lekker liep. Dus heb ik de brave man terug gestuurd naar de mairie en gezegd dat ik er over een half uur aankwam om alles door te nemen en te regelen. Een aanvraag is namelijk dat je een papierwerk aan formulieren met gedoe invult opstuurt en dan moet wachten , hoor je niets binnen twee maanden is het goed en mag je bouwen. Dat was dus geen optie voor mij want ik wilde vrijdag een antwoord om zaterdag te bouwen, Hollandse efficiëntie is niet een frans dingetje. Na veel gedoe was ik een paar dagen later “klaar” en heb de brave mensen van de mairie dus zelf maar uitgelegd wat en hoe in de nieuwe PLU en de regelgeving. Het is namelijk een kunstwerk die binnen alle regels valt. En daarom is deze nu toch geplaatst. De complimenten uit het dorp en van de voorbijgangers zijn lovend! Ik ben er ook erg erg blij mee. Wel kreeg ik alsnog een belletje van de Burgemeester dat ik langs moest komen om toch een aanvraag in te dienen met fotos en al. Ach dat gaan we dan maar doen als ik er tijd voor heb…. Nu geniet ik nog heerlijk van dit mooie bouwwerk van Damien Charpente die zoveel meer moois in Maison Les Filles Tresy al heeft gemaakt.